Zonder grond sta je niet meer in verbinding met je innerlijk kompas, met je bruisende inspiratie, met je oerkracht, met je gretige levenslust en met je onuitputtelijke liefdesbron voor jezelf en voor de ander. Je hebt geen contact meer met het HIER en NU en geen ruimte om van een afstandje naar jezelf, de ander en de wereld te kijken.

Het is mijn wens dat kinderen stevig in hun schoenen staan. Dat ze geworteld zijn in de rijke voedingsbodem, met alle essentiële voedingsstoffen die ze nodig hebben om te groeien en te bloeien, precies zoals ze zijn.

Zonder kennis en ervaring van onze grond, leven we in onze gedachtewereld en kijken we over de werkelijkheid van het HIER en NU heen. We denken dat onze gedachten de werkelijkheid zijn en handelen daarnaar. Maar onze gedachten zijn slechts illusies. Ze projecteren ervaringen uit het verleden op de situaties in het heden. We jagen eeuwenoude overgeërfde vastgeroeste overtuigingen na. We denken te moeten presteren. Goed, dat moeten we nog worden. We passen ons aan aan de heersende verwachtingen, oordelen, normen, projecties. We doen er alles aan om erbij te horen, om gezien te worden, om waardering te krijgen. We stoppen delen van onszelf weg die niet lijken te voldoen. Hierbij verlaten we onszelf, onze unieke talenten, onze kracht en onze levenslust. Deze weg loopt dood. Van buiten zijn we overplakt met overtuigingen. Van binnen zijn we leeg. We zoeken naarstig naar schatten buiten onszelf. We zijn vergeten dat die gewoon in onszelf aanwezig zijn.